Wat doet een goede tuinman?

Ja, wat doet een ‘echte’ tuinman of tuinvrouw naast het kweken van smaakvolle groenten uit eigen tuin?
Wel, die kuist zijn/haar schup na het tuinwerk en zet die droog weg in het tuinhok.
Ik kreeg dat van mijn vader met de paplepel ingegoten. Die groeide natuurlijk zelf op tussen hoveniers.
In ‘den’ hof brachten ze een groot stuk van hun leven door. Vaak willens nillens werden eigen groenten geteeld want in die tijd waren er nog geen grootwarenhuizen. Den hof, het land vormde wezenlijk onderdeel van het dagelijks leven. Het bood dagelijks goed en gezond eten …
Die schup (en ook het andere tuingerief) werd niet enkel na gebruik proper gemaakt. Na het tuinseizoen, met de winter op komst, werd het materiaal extra gereinigd en daarna met olie ingesmeerd tegen roestvorming. De waarde achter dit schijnbaar onnozel klinkend fenomeen is Zorg.

Enkele dagen terug tijdens mijn wandeling met de hond passeerde ik een (verzorgde) groententuin waar een oud menske haar schup aan ’t kuisen was en ik bleef instinctief even toekijken. Het raakte me.
Zelf heb ik geen tijd meer voor mijn eigen moestuin. Onze schup, merk ik, staat vaak dagen gewoon buiten in de grond bij regen en wind. Degene die onze tuin in afwachting van voor-ons-wat-vrijere-tijden toegeëigend kreeg en er haar ding in mag doen, heeft daar geen oog voor. Ik kan het echter niet nalaten achter haar rug die schup regenvrij van kant te zetten. Het stoort me omdat het niet getuigt van respect voor wat je (handmatig) nodig hebt om wat er toe doet naar behoren uit te voeren.
Wat ik niet kan ontkennen, is dat ze Aandacht heeft voor het reilen en zeilen van de gewassen in de tuin. Een groententuin floreert immers enkel door de Zorg en Aandacht die eraan wordt besteed want the best manure is en blijft the gardener’s shadow.
En ja … zo werkt het ook bij de productie van andere levende dingen. Rauwmelkse kaas bijvoorbeeld 😉
Het ‘ware’ ambacht van kaas maken en kaas rijpen vergt ook dagelijkse Toewijding ( … dedication). Enkel uit Toewijding kun je Zorg koesteren en Aandacht schenken. En ja, al wat iets ‘vergt’, vraagt moeite en dus bijwijle ook offers om continu het beste uit jezelf te blijven halen. Vooral als je een dagje ouder wordt, te veel geeft en te weinig neemt …
ik ken ondertussen de prijs van alles maar ook de waarde van alles. Volgend jaar ‘kan’ ik op pensioen. Tijd om te rusten, zegt men. Een ongelukkige gedachte, want zit het Geluk wel te wachten in het pensioen?
Kalmer aan doen wordt weliswaar een verplicht nummertje 😉
Maar mijn schup afkuisen … neen dat is heus niet voor morgen.

—