‘Het is een mooie dag om te sterven’ zeiden de Indianen als ze ten strijde trokken om hun Vrijheid veilig te stellen.
Het was gisteren veertien juli, de Franse nationale feestdag. Alhoewel allang verwaterd blijft het in wezen een eerbetoon aan de Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap.
Le Génie de la Liberté – Het Zinnebeeld van de Vrijheid
Voor wie die waarden een heel leven lang koesterde, krijgt sterven op de veertiende juli een symbolische betekenis.
Terug zijn Vrijheid herwinnen na jaren in de klauwen te hebben gehangen van een ongenaakbaar monster, zijn Kreeft zoals mijn dierbare vriend Desiderius het noemde, gaf hij gisteren na een langdurige, afmattende strijd de eer aan zichzelf. Hij nam zijn Vrijheid terug en vertrok mooi, vredig en waardevol naar De Eeuwige Jachtvelden. Er is nu eenmaal ‘een (wed)strijd die je niet kunt winnen‘ zoals Bram Vermeulen het ons zo mooi in een lied vertolkte.
Desiderius was niet enkel een goede vriend, maar ook de ‘broer’ die ik nooit heb gehad. Broederschap …
Hij gaf me in zijn laatste levensfaze een wijze les: ‘In der Beschränkung zeigt sich der Meister’. In de Beperking toont zich de Meester.
TIJD VAN LEVEN
Tijd van vloek en tijd van zegen,
tijd van droogte, tijd van regen,
tijd van oogsten, tijd van nood,
tijd van stenen, tijd van brood,
tijd van liefde, nacht van waken,
uur der waarheid, dag der dagen,
toekomst die gekomen is,
woord dat vol van stilte is.
Tijd van troosten, tijd van tranen,
tijd van mooi zijn, tijd van schamen,
tijd van jagen, nu of nooit,
tijd van hopen dat nog ooit.
Tijd van zwijgen, zin vergeten,
nergens blijven, niemand weten.
Tijd van kruipen, angst en spijt,
zee van tijd en eenzaamheid.
Wie aan dit bestaan verloren
nieuw begin heeft afgezworen,
wie het houdt bij wat hij heeft
sterven zal hij ongeleefd.
Tijd van leven om met velen
brood en ademtocht te delen.
Wie niet geeft om zelfbehoud,
leven vindt hij honderdvoud.Huub Oosterhuis
