Pour aller bien

Mijn zeven zwarte kippen zijn de aanslepende winter kotsbeu. Wie niet?
Al weken verblijven ze opgehokt in hun volière die hen moet beschermen voor de hongerige havik. Er valt ook voor roofdieren nog steeds niet veel te rapen nu de lente danig op zich laat wachten. Vanuit hun modderig geworden verblijfplaats door al die aanhoudende regenbuien kijken de kippen hongerig uit naar de grote ren om vrij te kunnen scharrelen. De kippen snakken naar de vrijheid zichzelf te kunnen zijn. Wie niet?
Weken terug was er één kip met een bleke kam die zich wat afzonderde en moeite had om te ademen. Ze snakte als het ware naar lucht. Volgens Google was ze besmet met een of andere ‘besmettelijke’ longworm. Een dilemma drong zich op. Ingrijpen met de grote middelen of wachten?
Ik bereidde me mentaal voor, sleep avast het mes en groef een diepe put. Maar het kwam er niet van. Blijkbaar word je met ouder worden gevoeliger voor leven en dood. Ik zou immers in jongere jaren niet hebben getwijfeld om van mijn hart een steen te maken. Louter uit verantwoordelijkheidsbesef. Geen onbelangrijk gevoel want zorgen voor betekent ook ooit kunnen loslaten. Daar heb ik het eerlijk gezegd duidelijk moeilijker mee gekregen.
Die bewuste kip floreert terug ondertussen. Niks meer aan te zien. Een hele opluchting. Gelukkig is er het Geluk …

Geluk is meebewegen met het ritme van leven en dood
[Spinoza]

Ja, geluk moet je wel hebben … of krijgen als ik zie hoe het om me heen kankert. Geluk is als een loterij met weinig winnaars en veel verliezers.
Hoe ga je dagelijks om met kanker of andere levensbedreigende toestanden? Dat heeft niemand ons ooit geleerd.
Relativeren? Wat afstand nemen van wat er is om vanuit een ander perspectief het leven te leren beleven?
Op vakantie gaan lijkt me niet het middel om afstand te nemen. Het is louter de pauzeknop indrukken om de problemen kortstondig wat van hun kracht en intensiteit te doen verliezen. Wellicht helpt het meer om vorm te geven aan een ruimte van onthechting met wat ons omringt om ons gevoel van vrijheid, ons potentieel terug te krijgen en meer innerlijke helderheid te vinden.
Wellicht heeft Viktor E. Frankl het bij het rechte eind als ervaringsdeskundige: