Er hing de voorbije dagen ten huize De Snijder een mistroostige stilte.
Ook de leiband wist ervan en hing ongerust aan de haak met de gedachte: ‘Gaat het er nog ooit van komen?’.
Onze quasi vijfjarige Rex is een stuk van ons meubilair geworden en werd out of the blue ernstig ziek en moest dringend opgenomen worden.
Het zijn Coronatijden en dan zit je in je kot maar er is er eentje die niet thuis is en die je heel de tijd mist. Niet moeilijk met een hond die je overal volgt, je uitbundig begroet als je vijf minuten bent weggeweest, zich ongegeneerd ’s avonds tegen je aanvlijt. Nestwarmte …
Heftige pijnscheuten, doodziek
Rex is terug thuis en heeft de zeer pijnlijke pancreas crisissen overleefd. Wat een opluchting!
Dit gaat om een hond. Wat ervaren mensen niet met ouders in verzorgingsinstellingen, met geliefden op intensieve zorg, met familieleden die zonder afscheid slachtoffer werden van het huidige virus. Dat leed moet niet te beschrijven zijn.
Een gekraakte samenleving wacht ons na het C-virus: emotioneel, sociaal en economisch.
We gaan een Nieuwe Tijd tegemoet. Eentje die wijzer is geworden en kordaat besluit te werken aan een duurzamere toekomst voor ons allen?
When the winds of change are blowing, some people are building shelters and others are building windmills.
Hopelijk het laatste. In tussentijd: Stay healthy.
Hoe krijg je dat aan een ADHD’er van een (halve) Jack Russel uitgelegd?
‘Every dog has its day’ means ‘everyone will have good luck at some point in their lives’.
Enkele foto’s uit betere tijden.
