Waarom zie je nooit konijnen met een bril?

Negen jaar terug …
Op een zondag.

Ik heb goede wortelherinneringen. Dat lijkt weird, maar geloof me, er is niets mis mee. Als jonge knaap sleurde mijn vader me mee naar ’t veld, een immens grote vlakte, althans vanuit mijn kinderogen bekeken. Ik kreeg dan gewoonlijk de eervolle opdracht onkruid te wieden. ‘Trek maar wat vuil uit’ zei hij dan. Zo van ‘hou je nuttig bezig’. Toen het vuil allang mijn oren uitkwam en de zon het ook stilaan voor bekeken hield, trok hij een paar jonge wortelen uit, wreef ze een paar keer over zijn broek, stak er ééntje voor mijn kinderneus en zei dan laconiek: ‘Voilà!’ Dat was zijn manier om te zeggen ‘dat hebben wij vandaag weer goed gedaan’. Zij aan zij, knabbelend op die sappige wortels, zoog je onvergetelijke momenten van voldaanheid naar binnen. Wortelen liggen dan ook dicht bij mijn roots 😉 Zij krijgen ieder jaar hun plekje in de tuin, waar…