Het jeukt

Onze Corneel zit als ontdekkingsreiziger nog steeds op de wijde zee te zwalpen en heeft laten weten pas terug aan te meren als er voldoende melk voor hem is. Ik kan hem geen ongelijk geven. Ook bij mij jeukt het, maar zolang er onvoldoende melk is om de rest van het Karditsel assortiment aan te bieden, moet ik van mijn kaashart een steen maken. Zonde …
Op 18 december 2015 produceerden we voor de laatste keer Corneel. Die kaas was eind januari 2016 na vijf weken affinage klaar voor verkoop.
Op 2 april 2016, ruim zes weken na onze houdbaarheidstermijn, wordt uit die partij nog Corneel aangeboden in een bekend restaurant in het diepste zuiden van ons landje. De leverancier van die Corneel blijkt een Franse kaasaffineur te zijn die zich positioneert als éleveur de fromages.

Wij geven drie weken houdbaarheid op Corneel omdat we de kaas onder optimale omstandigheden volledig afgerijpt aanleveren en Corneel bij het ouder worden er qua smaak niet op verbeterd, integendeel.
Wij leven dag in dag uit met onze producten, wij kennen ze als geen ander …
Geloof me, mijn kaashart bloedt bij zulke praktijken en dan begint het ontzettend te jeuken.
Ons Magda, mijn teerbeminde eega en collega kaasmaakster, adviseert me er geen spel van te maken. Neen, ik ga er geen spel van maken, ik heb wel wat anders te doen. Maar …
Het wordt met de dag erger met al die kaasgoeroes, de zelfverklaarde kaasaffineurs die voor geen sikkepit weten waar ze mee bezig zijn. Het wordt hoogtijd dat het kaf van het koren wordt gescheiden.
Zulke individuen betekenen een groot gevaar voor de consument en de kwaliteitsvolle producent. Wat als er iemand ziek wordt bij het consumeren van hun zogenaamde geaffineerde praktijken? Naar wie kaatst de bal dan terug? Wie wordt uiteindelijk in een slecht daglicht gesteld? De producent, zonder twijfel.
Het affineren van kaas staat volop in de belangstelling en dus voelen velen zich geroepen. Maar zoals het keer op keer gaat, zijn weinigen uitverkoren. Het rijpen van kaas vergt immers productkennis, jarenlange ervaring en verantwoordelijkheidszin.
Nu geldt nog al te vaak: in het (Kaas)Land der Blinden is eenoog Koning.
Gelukkig zijn er in het Vlaamse kaaslandschap enkele kwaliteitsvolle kaasrijpers aan het werk.
Ik ken ze gelukkig 😉