Zondag … stralende paasochtend. Een mens zou erbij vergeten dat er te werken valt …
Dat denkt Koen, de geitenboer, ongetwijfeld ook. Zeven dagen op zeven in de waggel zijn, vraagt wel enige gewenning. Maar als je met hart en ziel kiest voor iets, moeten er bijwijle ook zure appels doorgebeten worden.
Dus zondag of niet, Virginie en Florence moeten ingezouten worden. Dat gebeurt bij Karditsel droog. Droog wilt zeggen dat we de kazen handmatig met zout inwrijven. Niet teveel zout, niet te weinig … afhankelijk van hoe zwaar de kazen wegen. Daar moet je feeling voor krijgen, iets wat je verwerft door oefening. Net als zoveel andere dingen 😉
De eerste vier weken productie zijn achter de rug. De rijpingscellen staan nu zo goed als op punt. Maar zoals te verwachten was, loeren er kleine, vervelende, harige dingen om de hoek. In een nieuwe omgeving, uitgerust met nieuw materiaal, ziet mucor zijn kans schoon om zich te ontwikkelen. Reinigen, reinigen en nog eens reinigen is nu van het allergrootste belang.
Edoch, al dat extra werk weegt niet op tegen het resultaat dat uit de rijpingscellen rolt.
Ja, rolt, want bij Karditsel staat alles op wielen. Al zeg ik zelf, de eerste resultaten zijn gewoon verbluffend. Ik had het niet mooier kunnen dromen. En ik ben niet de enige die er zo over denkt als ik de vraag en de reacties zie.
Naast het dagelijks productiewerk, wachten er op andere vlakken honderd en een zaken te regelen. De dagen hebben duidelijk uren te kort. Niets van dat alles lijkt te kunnen wachten en roept: ‘Geen vijgen na Pasen!’
Bits and Bites 