Trilogie – deel 3: Als Weirdo

Het is bijna 22 augustus en ik kan er niet meer omheen, binnen enkele uren ben ik zestiger. Het kan aan mij liggen, maar dat doet iets met een mens en dan druk ik me nog heel eufemistisch uit.
Ik durf het te vergelijken met de aarzeling die we ongetwijfeld allemaal kennen als je in de supermarkt voor een rek staat waarop nog één verpakking ligt van wat je nodig hebt. Je ziet zoal dat er iets raars mee is want er plakt een rode sticker op. Een duidelijke aanwijzing van ‘snelverkoop’, namelijk iets dat niet lang meer houdbaar is. Dan overvalt ons de vertwijfeling: ‘Meepakken of laten staan?’. Volgens mij kiezen 80% van de mensen eieren voor hun geld, ze spelen op veilig. De anderen vegen er hun kont aan en nemen het risico. Een berekend risico, want eigenlijk weten we allemaal dat je houdbaarheidsdata niet al te serieux hoeft te nemen. Doe je dat wel, dan draag je enkel bij aan de reeds torenhoge voedselverspilling. Hoe dan ook, de idee leeft dat het beste er vanaf is. Hoelang nog voor het echt niet meer te pruimen valt? Dat is wat ik noem een existentiële vraag …
Los daarvan heb ik gelukkig nog een ander gevoel, namelijk dat ik ondanks kalender en verjaardagen ouder word zonder het te zijn. Probeer dat maar eens uit te leggen aan twintigers of dertigers. Ja, mijn haar ziet grijzer dan grijs en links en rechts zit er venijnige slijt op enkele gewrichten, maar men moet toch ook niet oud zijn om eelt te hebben?
Net als een kat met zeven levens begin ik binnen enkele maanden aan mijn zoveelste nieuwe leven. Het zesde …
Ik keer terug naar mijn roots als kaasmaker, gerijpt met de jaren krijgt dat ongetwijfeld een nieuwe invulling.
Sommigen stellen het duidelijk, terwijl anderen er het hunne van denken, maar de algemene teneur is dat je op je zestigste aan uitbollen moet denken en niet aan opnieuw met iets beginnen. Het is tijd, zegt men, om aan een deftige hobby te denken, om niet in de val te trappen van het zwarte gat van het pensioen.
Wel, ik heb dat zwarte gat de voorbije jaren al gehad. Ik heb alle hoeken en spleten van dat gat gezien.
Al haat ik het woord, ik heb al een hobby en ik ga er op mijn zestigste in alle gretigheid mijn dagelijkse job van maken.
Noem me maar een weirdo, dat maakt niet uit. Ik ben graag mezelf, er zijn al anderen genoeg.