Raar maar waar

Het lijdt geen twijfel, de aap floreert … Tot mijn verbazing word ik daar dagelijks mee geconfronteerd en dat noopt me onherroepelijk tot het trekken van die vreemde conclusie. Eind juli 2013 gebruikte ik als blog post het wijze verhaal van de krokodil en de aap, een legende die behoort tot het voorouderlijk Afrikaans patrimonium, een uitdrukking van de ziel en de cultuur van de Afrikaan van voor de Europese indringing.
Gedurende die vijf maanden van 2013 werd het honderdzevenenzestig keer gelezen, nu in de vijf maanden van 2014 staat de teller al op duizend zeshonderd zesenvijfig, dat is als ik goed kan tellen tienmaal zo veel. Gemiddeld wordt het dagelijks door vierentwintig mensen bekeken, wat het de status geeft van mijn meest gelezen blog post. Begrijpen wie begrijpen kan … Een ontnuchterende vaststelling voor iemand die zijn focus legt op de wondere wereld van het kaasambacht, het reilen en zeilen in de tuin én zich af en toe overgeeft aan persoonlijke gevoeligheden en ontboezemingen.
Geef toe, je zou voor minder stilstaan bij de vraag waarom dat komt.
Vrijdagnamiddag sta ik bij mijn zoon buiten op straat en komt er een wat oudere, zwarte man op ons afgestapt met een boekentasje. Traag en aarzelend spreekt hij mij als oudste (…) in het Nederlands aan en legt uit waarom hij op pad is. Hij is verbonden aan het Centre d’Information et d’Encadrement des Etudiants Africains (C.I.E.E.A) en tracht deur aan deur in het Brusselse achterland wat geld bij elkaar te sprokkelen voor hun dagelijkse werking. Hij verkoopt dunne boekjes met Afrikaanse verhalen en spreekwoorden. Wie kan daaraan weerstaan? Ik niet. Thuisgekomen bekijk ik de cover van één van die boekjes en lees: ‘Afrikaanse culturen en tradities: De aap en de krokodil‘.
Als toeval niet bestaat, waarom is er dan een woord voor?
Wat hebben wij mensen met apen? Waarom zijn we zo door hen gefascineerd? Het antwoord schuilt misschien in: ‘Alles gaat voorbij, behalve het verleden‘.