Het kaasleven zoals het is

Dertien maanden geleden dook ik in de kelders van een Leuvense kaaswinkel.
Vrij snel kreeg ik ‘de mol‘ als lapnaam. Daar was ik best gelukkig mee. Edoch, de mol is een nuttig dier dat zich graag low profile beweegt. Het enige wat je van hem ziet, zijn links en rechts verspreide, verse grondverheffingen als hij effe naar adem snakt 😉
Het is weer december en voor een gerenomeerde kaaswinkel betekent dit alle hens aan dek. Vijftien mensen sloven zich nu van ’s morgens tot ’s avonds uit om een onnoemelijk aantal klanten waar te geven voor hun geld, recht te doen aan hun keuze om hun disgenoten het beste van het beste voor te schotelen.
Geloof me, het vergt een hele organisatie om dit van kelder tot winkelvloer voor elkaar te krijgen. Een heksenketel van jewelste. Een kokende soep waarin alle balletjes één voor één moeten weten hoe te draaien en te keren. Dat wordt dagelijks waargemaakt door een team van overwegend jonge mensen, die het beste van zichzelf geven en die ik doorheen het jaar tenvolle heb leren waarderen voor hun inzet en zorg, die ik heb zien groeien in de rol die hen werd toebedeeld.
‘Hoe is dat mogelijk?’ vragen jullie zich af. Wel, dat kan enkel daar waar een intrinsieke kwaliteitscultuur heerst. Maar wat is dat dan, echte kwaliteit?
Quality isn’t something you lay on top of subjects and objects like thinsel on a Christmas tree. Real Qualty must be the source of the subjects and objects, the cone from which the tree must start …
Het is een citaat uit één van mijn geliefkoosde boeken, nl. Zen en de kunst van het motoronderhoud van Robert M. Pirsig. Het werd geschreven in 1974 en groeide voor velen uit tot een cultboek. Een aanrader voor wie zich wilt verdiepen in de ware betekenis van kwaliteit. Die Zen kun je moeiteloos vertalen naar ‘Zen en de kunst van de Kaaszorg‘ of ‘Zen en de Kunst van …’.
De toekomst, dames en heren, hoort toe aan degenen die Zorg dragen voor Intrinsieke Kwaliteit.